Alle marketeers die voor grote of kleine merken werken zijn bekend met het fenomeen. Wekelijks, soms dagelijks komen ze binnen, de sponsoraanvragen om aankomend kampioen PietjePuk of supertalentvolle dochter ZusEnZo te sponsoren tijdens  haar weg naar de top. Liefst niet in natura maar met keiharde euro's.

En dan zijn er de salesmensen en accountmanagers die een belangrijke lead opvolgen. Natuurlijk is daar wel een sponsorbudgetje uit de marketingpot voor nodig, je moet tenslotte wel laten zien dat je deze toptalenten serieus neemt. Natuurlijk is er een tegenprestatie in de vorm van het logo op hun kleding, een banner op de website en uiteraard rijdt amazone x of ruiter y overal met onze promotiematerialen in de rondte.

Na het officiële moment van het tekenen van het contract gaat dat twee weken goed, maar in het derde weekend verschijnen op de facebook pagina foto’s zonder promotiematerialen. Een belletje leert ons dat de spullen in de was zitten, of we even wat meer jassen en fleecedekens kunnen laten bezorgen. 
Na een paar maanden blijkt dat zich ook een kledingsponsor heeft aangediend. Dat kan men natuurlijk niet weigeren, die blingbling blousjes zijn wel erg fijn om te dragen. Ja hoor, de kledingsponsor heeft er wel mee ingestemd dat de logo's op de kleding erbij kunnen. Het moet nog wel even geborduurd worden. Sorry, dat kan even duren. En o ja, dat kost ook 10 euro per item, wie gaat dat betalen?

"Je vraagt wel veel", zegt de amazone. "En het jaarlijkse kerstpresentje is ook niet om over een huis te schrijven." Toegegeven, de bedragen die de meeste merken kunnen bieden zijn in verhouding tot Rolex en Audi minimaal, maar dat geldt ook voor de kosten voor de sponsors. De winstmarge op een zak voer, een osteopathiebehandeling of een zadeldekje zijn van een andere categorie dan een auto. Deze 'kleintjes' zullen dus altijd een subsponsor zijn en blijven, en dat is prima.

Gelukkig zijn er ook uitzonderingen, mensen die in de eerste plaats achter jouw producten of diensten staan en echt blij zijn met de ondersteuning. Zij bellen zelf op wanneer er een rondleiding gepland staat, of hebben de tegenwoordigheid van geest  om een jasje aan te trekken bij een tv interview. Wat een zaligheid om met deze mensen samen te werken.
​
Toch zou ik willen pleiten voor een module ‘omgaan met sponsoring’ bij opleidingen vanuit de sportbond en bijvoorbeeld als onderdeel van de A-kader trainingen. Het is tenslotte een inkomen, en sporters mogen best werken voor hun geld, of is dat teveel gevraagd? Teveel met name jonge sporters vinden dat ze ‘recht’ hebben op sponsorgeld maar mensen, laat me je dit vertellen. Sponsorgeld is geen liefdadigheid. De marketeers moeten iedere euro keihard verantwoorden, niet alleen naar de directeur, maar ook naar hun andere klanten.

"Kom naar onze netwerk bijeenkomst voor zakelijke aanbevelingsmarketing", stond er op het papier. Onze leden zullen 'leeds' voor je genereren. Echt joh?? Is het voor een alternatieve natuurcamping rendabel om zich aan te sluiten bij een kostbare veredelde Rotary club? Egostrelend, dat wel. 'Kom! Ook voor jou omzetverhoging', stond er op een handgeschreven memo bij. 

Dit is een klassiek geval van wat ik gebakken lucht noem. Misselijkmakend, hoe deze jongens leden binnen hengelen voor hun piramidespel door het ego van de zoekende ondernemer te strelen. Natuurlijk, een softwareontwikkelaar wil graag met  grote bedrijven in contact komen, dat is zinvol. En de Audi dealer kan ook mooi aansluiten,  maar een camping? Nader onderzoek wees uit dat de leden van deze zogenaamde netwerkgroep verplicht zijn om zieltjes te winnen. Ze 'moeten' nieuwe leden aandragen. En dat niet alleen, leden zijn verplicht de wekelijkse ontbijtsessie (jawel, van 07.00 tot 09.00 uur) bij te wonen en met regelmaat zelf zo'n sessie te organiseren. In ruil daarvoor zijn de andere leden verplicht om diensten bij hun medeleden af te nemen. Ik zie het al helemaal voor me. De lokale bankdirecteur in het weekend met vrouw en kinderen lekker alternatief op de natuurcamping. 

En ken je die goeroes die adverteren op Facebook? Hun tactiek is speciaal gericht op de kleine ondernemers die onzeker zijn over hun marketingvaardigheden. "JIJ kunt het ook," schreeuwen de advertenties. 'Mijn verhaal, hoe ik 10.000 euro netto per maand kan verdienen.'
De bijeenkomsten zijn gelukkig niet duur, 'maar' 50 euro. Dan mag je met 600 mensen in een Van der Valk Hotel luisteren naar het succesverhaal van deze ondernemer.

MENSEN! Ze zijn succesvol omdat jij daar zit. Dat is hun verdienmodel. Laat het me even voorrekenen: 600 × 50 = 30.000 Euro.
Een zaal bij vd Valk kost een paar duizend euro.
Brutowinst 20.000 - 25.000 euro 
En dan is het de bedoeling dat je een vervolgsessie boekt. In een kleinere setting voor een hogere prijs.

Eerlijk is eerlijk, de informatie die je krijgt is interessant, het klopt. Je leert wat er in een marketingplan thuis hoort. Je leert dat je een Facebook pagina moet hebben en hoe je hiermee kunt adverteren om jouw doelgroep te bereiken. Want echt! Ze lopen daarbuiten,  jouw doelgroep. En jij kunt dit ook!

Geïnspireerd en opgeladen rijd je 's avonds naar huis. 'Tsjaka,  ik kan dit ook' en in het weekend begin je enthousiast aan je site te bouwen. Niet echt jouw ding maar het moet heb je geleerd. En inderdaad,  na enkele weekenden zwoegen mag het resultaat er zijn. Een mooie site. Nu nog bezoekers. Daarvoor heb je een blog en een Facebook pagina nodig. Nou dat wordt volgende week.
Twee maanden later ga je je bureau opruimen voor de kwartaal boekhouding en onderop de stapel ligt het plan. Waar ging het mis?

Het ging mis bij de eerste bijeenkomst. Marketing is een vak! Marketeers doen dit omdat ze interesse in dit vak hebben en er goed in zijn.
Jij bent zelfstandige ondernemer en specialist op een bepaald vakgebied. Je zou geen marketing moeten willen doen. Het is je ding niet en je hebt er waarschijnlijk ook geen plezier in. Laat het over aan anderen om potentiële klanten voor jouw dienst of product te  interesseren. Sluit een abonnementje van 100 euro per maand af bij iemand die voor jou je Facebook pagina bijhoudt en doe zelf lekker je ding. 
Want daar zit jouw kracht!

​Twee keer per jaar bezoek ik Equiday. De beurs voor iedereen die zoekt naar paardvriendelijke oplossingen en inspiratie. Op Equiday moet je zijn om nieuwe dingen te ontdekken, ontwikkelingen in het zogenaamde ‘alternatieve circuit’. Hoewel ik een wetenschappelijke achtergrond heb vind ik het heerlijk om inspiratie op te doen en paardgezondheid vanuit verschillende invalshoeken te bekijken.  

Op Equiday zijn vele experts aanwezig die stuk voor stuk iets unieks aanbieden. Er zijn bijvoorbeeld gezondheidsspecialisten in cranio-sacraal therapie, osteopathie of lymfedrainage. Er zijn trainers die doen aan Centered Riding, T-Touch, Parelli of klassieke dressuur. Er zijn zadelpassers, paardencoaches, magnetiseurs en dierentolken. Allemaal met hun eigen expertise.

Maar één ding vinden ze erg moeilijk. Zichzelf verkopen. Uiteraard is daar de uitzondering op de regel, aan jullie alvast excuses voor deze blog.
De door de organisatie beschikbaar gestelde marktkramen zijn niet echt inspirerend maar met een leuke aankleding is nog altijd veel mogelijk. Echter degene die een bos bloemen neerzet steekt al met kop en schouders boven de rest uit. Menig standhouder verbergt zich in een te laag campingstoeltje achter de marktkraam. Stel je voor dat iemand oogcontact maakt. Dát is eng!

En daar lopen wij, het verwende paardenvolk tussendoor. Op zoek naar interessante aanbiedingen of een goed gesprek. Twee weken geleden liepen we nog op Horse Event en over een paar weken is Jumping Indoor Maastricht. Daar kopen we bling bling hoofdstellen en vergapen ons aan Italiaanse rijlaarzen van 1700,-

Maar hé, wij staan ook open voor nieuwe kennis. We willen kennis maken met bitloos rijden en vragen ons af of ons schatje baat zou kunnen hebben bij een lymfedrainage behandeling. We zijn nieuwsgierig naar wat ons paard ons te vertellen heeft. We geloven natuurlijk niet in zweverige zaken, maar toch… En misschien is dit wel hét moment om toch die ijzers er onderuit te halen en de hoefschoenen aan te schaffen waar we al zo lang over nadenken.  

Het valt echter niet mee om jezelf te laten verrassen. De stands zien er nogal gesloten uit en regelmatig is er zelfs niemand te bekennen. Zeker even plassen of roken?

Lieve ZZP-er, jij kunt iets waar je achter staat. Op een dag heb je de stoute schoenen aangetrokken en je ingeschreven bij de KvK. Jouw droom is om een boterham te verdienen met jouw expertise. En het meest belangrijke; je helpt er ook nog paarden mee. 

WEES DAAR TROTS OP!

Bezoekers van een evenement WILLEN informatie, daar betalen ze entreegeld voor. Verkoop jezelf! Misschien lever jij wel een dienst die nog onbekend is? Zoek de mensen dan op. Ze komen niet vanzelf naar je toe.

Denk na over een evenementenplan. Waarom ga je er naartoe? Wat wil je precies bereiken? Gesprekken? Boekingen? Nieuwsbrief abonnees? Stem daar de aankleding van je stand en de actie op af. 
Wil je bekendheid? Richt je dan op aanmeldingen voor je nieuwsbrief (die je daarna wel moet leveren, maar daarover meer in een andere blog). Verzin een actie, verloot een leuke prijs, bedenk een kennismakings-beurs-aanbieding. Een dure standwand is niet nodig, een grote vlag met je logo erop kan ook prima als achterwand dienen.

Ga voor je stand staan en steek je hand met flyer uit naar iedereen die jouw kant op kijkt. En glimlach. Glimlach! Heb je enig idee hoe eng mensen het vinden om een vraag te stellen? Of om geen vraag te hebben omdat ze vinden dat dat moet voordat ze met je mogen praten? Bedenk een openingsvraag die je iemand in het voorbijgaan kunt stellen. “Hallo, heb jij ….van je paard wel eens goed bekeken?”

Mijn handen jeuken als ik op Equiday loop. Zoveel vragen, zoveel paarden die hulp kunnen gebruiken, en zoveel kennis aanwezig. ZZP-ers, jullie verdienen de aandacht!